.
.
.
Κατηφοριζα την Αριστοτελους προχτες και ξαφνικα ακουω κατι σαν σαντουρι και βλεπω κοσμο μαζεμενο κοντα στον βιβλιοπωλειο του Ιανου. Πλησιαζω και πεφτω πανω στη γνωστη εικονα του Περση οργανιστα σκυμμενου πανω στο οργανο που εχει παρει φωτια.
Εδω ειμαστε σκεφτομαι, αγοραζω στα γρηγορα ενα κυπελλακι σαλεπι και στεκομαι στην ακρη. Παιζει πιο ρυθμικα κομματια απο οτι συνηθως και καμποσα Ελληνικα. Τα ευρω πεφτουν βροχη στο καπελλο και εκεινος χαιρεταει και ευχαριστει εναν εναν τους ακροατες την ιδια στιγμη που κανει παλαβα πραγματα παιζοντας.
Απο το Madar περναει χωρις διαλειμμα στο Απο Ξενο Τοπο για να καταληξει στο Σ’αγαπω γιατι εισαι ωραια. Αψογος οπως παντα, σε λιγη ωρα εχει μεταμορφωσει την Αριστοτελους σε συναυλιακο χωρο. Ξαφνικα σταματαει, δοκιμαζει λιγο το σαντουρι – κατι δεν ακουγοταν καλα προφανως – και αρχιζει να το κουρδιζει.
Το Περσικο σαντουρι ειναι πιο μικρο απο αυτο που εχουμε συνηθισει να βλεπουμε εδω – ειναι περιπου στο μεγεθος που εχει το κανονακι. Ο ηχος του ειναι πιο γλυκος αλλα εξισου δυνατος και γεματος. Ειναι απο αυτα τα οργανα που και ο πλεον ασχετος να τα γρατζουνισει νομιζεις οτι κατι σημαντικο εχει παιχτει – ποσο μαλλον καποιος που ξερει τι πρεπει να κανει.
Ο κοσμος αραιωνει σιγα σιγα – οποτε ακουω μια φωνη σε σπαστα Ελληνικα.
-Ε εσυ εισαι που μαθαινεις κιθαρα ε ?
Μπραβο μνημη ! εγω δεν θυμαμαι καν αν πληρωσα το σαλεπι που εχω στο χερι (μπα θα το πληρωσα γιατι ο παππους που το πουλαγε τα χε τετρακοσια).
-Τι εγινε Ομιντ, αφησαμε το Θησειο και ηρθαμε να τους τα παρουμε και εδω ?
(σκασμενος στα γελια) – Εε ακουσα οτι εδω εχει πολυ καλο κοσμο και ηρθα.
(και εγω αυτο ακουσα και ανεβηκα αλλα ας μην το κανουμε θεμα τωρα…)
Ο Omed δεν ειναι κανενας τυχαιος μουσικος. Παιζει απο τα 8 του και μαλιστα με δασκαλους που ηταν κορυφαιοι στη χωρα του. Ψαξτε λιγο το ονομα του Αρνταβαν Καμκαρ και θα παρετε μια ιδεα. Στη χωρα μας συνεργαστηκε με καμποσους ντοπιους μουσικους παιζοντας σε cd με Δημοτικα, οπως στο “Τραγουδια του Μωρια και της Ρουμελης” και στο εξαιρετικο “Συνταζονται Αυγερινες”. Επισης εχει εμφανιστει σε μερη οπως το Μπαρακι του Βασιλη αλλα αυτο δεν τον εμποδιζει να καθεται στο πεζοδρομιο και να παιζει.
Εχει κυκλοφορησει και 2 προσωπικα αλμπουμ το “Περσικο Σαντουρι” και προσφατα το “Εντεζαρ” το οποιο περιεχει και τα κομματια που ακουσα live προχτες.
Το σαλεπι τελειωσε, τον χαιρετησα και εφυγα, σε λιγες μερες ομως κατεβαινει παλι στην Αθηνα – αν τον πετυχετε στο Θησειο πιαστε του την κουβεντα, θα ανακαλυψετε εκτος απο εναν σπανιο μουσικο και εναν πολυ ευγενικο ανθρωπο.
.
.
.
